wpisy na blogu

Maria Konopnicka Śnieżyca

Zahuczały, zaświstały

wichry w srebrny róg.

Leci, leci tuman biały

aż na chaty próg.

Na tej chaty próg lipowy,

co ochrania nas,

co otula nasze głowy

wzłej śnieżycy czas.

A ja stoję u okienka,

a ja patrzę w dal;

Milknie, cichnie ma piosenka,

serce chwyta żal.

Oj, nie jedna tam sierota

na tym zimnie drży!

Wiatr chuściną biedną miota,

a mróz ścina łzy...

O ty, chato nasza droga,

rozszerz ściany swe!

Pójdź, sieroto dziecię Boga,

my utulim cię!